Voorwoord - 333 jaar Olenz -

Door Arnaud Wilod Versprille

In 1996, ik was nog kandidaat-notaris, ging ik een paar keer per jaar als vrijwilliger werken voor de notaris telefoon. ’s Ochtends naar Den Haag om in een kleine kamer met telefoon en naslagwerken vragen te beantwoorden van bellers uit het hele land over notariële aangelegenheden.

Er waren pauze momenten maar veel was er niet te doen dus snuffelde ik wat in de aanwezige boeken. Een daarvan was een mooi in leer gebonden boek dat ik nog nooit had gezien. Het bleek het protocollenregister van alle notarissen van Nederland te zijn. Voorzichtig begon ik erin te bladeren en kwam namen van notarissen uit lang vervlogen tijden tegen met daaraan gekoppeld een protocollennummer dat voor elk kantoor uniek is. Natuurlijk was ik ook nieuwsgierig naar de historie van ons kantoor. Wij hebben als protocolnummer 1503. Tot mijn verbazing bleek dit nummer al in 1681 te zijn toegekend en sindsdien steeds door een notaris te Veenendaal te zijn gebruikt. Elke keer als een notaris stierf of aftrad werd er een opvolger benoemd die het kantoor met medewerkers en akten overnam. Een onderneming die dus sinds 1681 continue was voortgezet. Dat was een hele historie. Een rekensom leerde dat het kantoor 315 jaar oud was. Een mooie leeftijd, maar wat ga je vieren? Een 400 honderd jarig bestaan natuurlijk, maar dat duurt nog tot 2081. Dat maak ik niet meer mee. Zelfs een 350 jarig jubileum is nog ver weg. 333 jaar, dat is wel een mooie leeftijd. In 1996 was dat nog wel even maar 2014 was niet onbereikbaar ver weg. Na het dagdromen in de pauze werd ik weer opgeslokt door de bellers met allerlei notariële vragen en het leven ging door.

In 1998 werd ik notaris in Veenendaal. Jan Willem Hermans werd in 2004 tot notaris benoemd. Vervolgens nam Jos Oude Luttikhuis in juli 2008 afscheid, gevolgd door Kees Zwaan in januari 2009. Zij werden opgevolgd door Isabelle Cox. We wijzigden de naam van kantoor in Olenz Notarissen en gingen verhuizen naar een nieuw kantoorpand. Bij de bespreking over de inrichting van het nieuwe pand vroeg de binnenhuisarchitect hoe oud ons kantoor was. Bijna 333 jaar antwoordde ik, en dacht weer terug aan de historie die ik lang geleden eens had nagezocht bij de notaristelefoon. Meteen werd besloten om in het pand een verwijzing naar alle voorgaande notarissen te maken. Een bord met alle namen van de oud-notarissen is dan ook prominent te vinden in de entree hal van kantoor. Elke dag bij binnenkomst worden wij aan de lange historie van ons kantoor herinnerd. Het plan 333 jaar ook echt te vieren was daarmee snel gesmeed. Maar hoe? Naast de gebruikelijke ideeën werd besloten tot het schrijven van een maandelijkse column in de krant over het notariaat van vroeger en nu. Die taak werd mij toegedeeld. Maar ja, hoe was dat eigenlijk in 1681? De pest was net verdwenen. De rampen van het rampjaar 1672 waren net gekeerd. De gouden eeuw liep op zijn eind. Hoe kom je aan informatie? Gelukkig heeft het digitale tijdperk mij gered. De akten van de eerste notaris Bouwmeister en een aantal opvolgers liggen in het archief van de gemeente Veenendaal en zijn zelfs digitaal in te zien. Ook het boek van de beroemde hoogleraar Pitlo over de geschiedenis van het notariaat was behulpzaam. En dan nog het naslagwerk “Een niet onaanzienlijke vlek in het stichtse” was een grote hulp voor de Veense historie. Daarnaast was er op internet nog veel meer te raadplegen over de historie van Veenendaal en het notariaat.

De maatschappij is in 333 jaar enorm veranderd en dus veranderde het notariaat mee. Het lijkt alsof niets hetzelfde is maar steeds meer vielen ook de overeenkomsten op. De basisfunctie van het notariaat: onpartijdigheid, juridische kennis, advies en het vast- leggen van afspraken tussen partijen en het voor altijd bewaren van de akten is onveranderd. De akten waarin de erfenissen werden beschreven, de verhoudingen tussen erven, de vraag wie voor de kinderen zorgt als allebei de ouders zijn overleden, het is van alle tijden.

Kort gezegd kan geconstateerd worden dat de maatschappij en de techniek zijn veranderd maar de mensen en hun emoties hetzelfde zijn gebleven. De notaris staat midden in de maatschappij en is dus met die maatschappij mee veranderd maar haar kernwaarden zijn blijven bestaan. Het vertaalt zich alleen op andere wijzen.

Alle verhalen over het vroeger en nu zijn gebundeld in een aardig boekje. Het vele speurwerk en studeerwerk was niet voor niks. Het was leuk om te doen en ik heb er vele positieve reacties op gehad.

De belangrijkste les is echter dat er voor de notaris in een steeds veranderende wereld altijd plaats is geweest. De notaris zal blijven als hij vasthoudt aan zijn kernwaarden. Een les die zekerheid biedt in roerige tijden. Wij werken elke dag aan deze kernwaarden.

Of ik het volgende jubileum als actief notaris zal meemaken is de vraag. Ik ben er wel van overtuigd dat Olenz Notarissen het zal bereiken!